به آرامی آغاز به مردن میکنی
اگر سفر نکنی،
اگر کتابی نخوانی،
اگر به اصوات زندگی گوش ندهی،
اگر از خودت قدردانی نکنی.
به آرامی آغاز به مردن میکنی
زمانی که خودباوری را در خودت بکشی،
وقتی نگذاری دیگران به تو کمک کنند.
به آرامی آغاز به مردن میکنی
اگر برده عادات خود شوی،
اگر همیشه از یک راه تکراری بروی،
اگر روزمرّگی را تغییر ندهی،
اگر رنگهای متفاوت به تن نکنی،
یا اگر با افراد ناشناس صحبت نکنی.
تو به آرامی آغاز به مردن میکنی
اگر از شور و حرارت،
از احساسات سرکش،
و از چیزهایی که چشمانت را به درخشش وامیدارند،
و ضربان قلبت را تندتر میکنند،
دوری کنی.
تو به آرامی آغاز به مردن میکنی
اگر هنگامی که با شغلت یا عشقت شاد نیستی، آن را عوض نکنی،
اگر برای مطمئن در نامطمئن خطر نکنی،
اگر ورای رویاها نروی،
اگر به خودت اجازه ندهی،
که حداقل یک بار در تمام زندگیت
ورای مصلحتاندیشی بروی.
پابلو-نرودا
درود و سپاس بر کسانی که همه دغدغه شان پاسداشت داد و راستی بوده و پایان خواسته شان گسترش دادگری در جهان است و در این راه پر بیم و هراس از هیچ کوششی فرو نگذاشته و هستی شان را قربانی برق نگاه ستم دیدگان می سازند.
[گل]
درودهای فراوان و خسته نباشید به مدیر مسئول محترم وبلاگ:
همکار عزیز، با وبلاگ خوبتان، جائی بسی تشکر وجود دارد.
به وبلاگ من هم سر بزن و با نظرات خوبتون مرا راهنمایی کنید
چقدر این رو دوست داشتم!!!
چقدر جملاتش آشناست...